تاثیر اسب درمانی در کاهش علایم پرخاشگری بیماران روانی

درمان به کمک اسب، آموزش مهارت سوارکاری به افرادی است که در زمینه‌های شناختی، بدنی و عاطفی – هیجانی دچار ناتوانی هستند. کار کردن با اسب‌ها فراتر از مهارت اسب سواری، مصاحبت، مسئولیت، اعتماد، رهبری، مهارت‌های شغلی و آموزشی را نیز در برمی گیرد.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر به نقل از انجمن روانشناسی ایران، درمان به کمک اسب فواید منحصر به فردی شامل آرام کردن تمایلات خشونت آمیز بیماران بستری با اختلالات روانپزشکی مزمن را دارا می‌باشد.

یک پژوهش مقدماتی روی بیش از ۱۰۰ بیمار بستری که در همایش سالانه ۲۰۱۱ انجمن روانشناسی آمریکا ارائه شد، نشان داد افرادی که به طور تصادفی هر هفته تحت گروه درمانی به همراه تکالیفی مربوط به اسب قرار داشتند به طور معنی داری اتفاقات خشونت آمیز کمتری را در طول مدت ۳ ماه در مقایسه باآنهایی داشتند که تحت درمان به کمک سگ، یا تحت مراقبت‌های متعارف بودند.

دکتر جفری نورنبرگ رئیس بیمارستان روانپزشکی گریستون پارک در این باره اظهار کرد :«هرکسی در گروه درمان به کمک اسب واکنشی مثبت داشت». همکار پژوهشی دکتر استیون شلیفر، پروفسور روانپزشکی در دانشکده پزشکی (UMDNJ) گزارشی داد مبنی بر اینکه، این اولین پژوهش درمان به کمک اسب است که احتمالاً می‌تواند در شرایط بیمارستانی سودمند باشد».

درمان به کمک حیوانات به طور فزاینده‌ای در حال افزایش است. این درمان‌ها برای بیماران با علائمی که به طور رضایت بخشی به درمان‌های سنتی پاسخ نمی‌دهند، مؤثر است. به طور مثال درباره استرس شدید، واکنش‌های اضطرابی، ناکارآمدی­ ها در روابط بین فردی، مهارت‌های کلامی محدود، و خشونت گری تاثیر بسزایی دارد. دکتر جفری نورنبرگ و همکارش دو مسأله مهم که آنها در بیمارانشان بارها مشاهده کردند را متذکر شدند: خشونت بدون انگیزه و انزوای اجتماعی به سبب ماندن طولانی در بیمارستان.

دکتر استیون شلیفر بیان کرد :«ما می‌خواستیم پی ببریم به اینکه آیا در پایان، درمان به کمک اسب می‌تواند ارزش سرمایه گذاری یک برنامه درمانی را برای بیماران داشته باشد؛ و بدیهی است که عهده دار شدن این برنامه پیچیده و پر هزینه است ».

دکتر دیوید بارون مدیر اجرایی، روانپزشک ارشد دانشکده پزشکی Keck، کالیفرنیای جنوبی- لوس آنجلس، که در این پژوهش همکاری نداشته‌اند؛ بیان کرد:« که درمان به کمک حیوانات به خصوص با سگ‌ها برای مدت زمانی طولانی در جامعه منتخب سالمندان و کودکان بکار برده می ‌شده است».

دکتر بارون گفت:« من گمان می‌کنم مفاهیم کلی این پژوهش منطقی و اطلاعات بدست آمده بسیار مورد توجه هستند. به هر صورت سؤالی که مطرح است: چندین مکان قابلیت دسترسی به اسب‌ها را دارند؟ احتمالاً محدودیت مکانی برای وجود تسهیلات مربوط به اسب وجود دارد».

وی اشاره کرد به اینکه :« در درمان با اسب، اعضا ممکن است نیازمند به کار گروهی باشند. برای فرا گرفتن اینکه چگونه به عنوان یک تیم کار کنند، سهیم شدن در تکالیف خاص، پاداشی که بعد از شادی با اسب‌ها می‌بینند، این‌ها همگی به عنوان یک تفسیر خیلی معقول به حساب می‌آیند».

چیزی که پژوهش‌هایی شبیه به این به ما می‌فهماند این است که موضوع‌های زیادی فرای دارو درمانی و روان درمان سنتی وجود دارند که می‌بایست در نظر گرفته شود.