در برخی از حکایت‌ها گفته می‌شود اسب‌های درشوری یا شیرازی و یا قشقایی در واقع همان اسب‌های عرب مصری هستند که در زمان جنگ از مصر به ایران آورده شدند.

 گذشته از صحت این موضوع به نظر می‌رسد اسب‌های درشوری به لحاظ ظاهری شباهت بسیار زیادی به اسب‌های عرب دارند و لذا هنوز هم بسیاری این اسب‌ها را اسب عرب درشوری می‌نامند.

 نام این اسب‌ها از منطقه‌ای به نام درشور در استان فارس اقتباس شده است و گفته می‌شود برای نخستین مرتبه شخصی به نام “آزادخان درشوری” تعدادی از اسب‌های منطقه را که سرآمد دیگران بودند و همگی دارای خصوصیات رفتاری و صفات ظاهری مشترک بودند در یک محل جمع‌آوری و پرورش داده است.

عمده‌ترین دلایلی که برای عدم ثبت اسب‌های درشوری در زمره اسب‌های عرب ایران ذکر می‌شود آن است که احتمال تلاقی‌های غیر از این توده را در بین اسب‌های درشوری می‌دهند. به لحاظ ظاهری، این اسب‌ها همانند اسب‌های عرب بوده و فقط محل برآمدن سینه در این اسب‌ها کمی نسبت به اسب‌های عرب بالاتر قرار دارد. از بارزترین علامت‌های ظاهری این نژاد کپل صاف، دم عصایی‌ شکل و برافراشته حتی در حال استراحت و برآمدگی نمایان خط گردن و برجستگی گردن است. رنگ‌های مختلف کهر و کرنگ در این اسب‌ها دیده می‌شود ضمن آن که فراوانی رنگ سمند مایل به کهر در این اسب‌ها کم نیست.

به‌نظر می‌رسد به همت تعدادی از پرورش‌دهندگان جمعیت‌هایی از این اسب در حال حاضر در اطراف شیراز و کرمان در حال گسترش است که مسلما سطح کلیه کشش‌ها و زایش‌ها و تشکیل تبارنامه و شناخت تمامی صفات و ثبت آن‌ها زمینه لازم را برای پیوستن احتمالی این اسب‌ها به زمره‌ی نژادهای اسب ایرانی فراهم می‌آورد.