چگونه یک سواری بهتر در یورتمه و چهارنعل داشته باشیم

شاید این مقاله در بخش دیگری از وب‌سایت مناسب‌تر به نظر برسد، اما با توجه به هدف اصلی ما—یعنی بهبود سواری و ارتقای سطح توانایی سوارکاران، به‌ویژه برای حضور در مسابقات درساژ، به‌طور خاص با فریزین‌ها—این مطلب را در بخش آموزشی فریزین قرار داده‌ایم.

اهمیت بهبود توانایی‌های سوارکاران

بسیاری از سوارکاران هنگام سواری یا در مطالعات خود به دنبال راه‌هایی برای ارتقای مهارت‌هایشان هستند. اما حقیقت این است که پیشرفت در سوارکاری به عوامل متعددی بستگی دارد که در این مقاله به برخی از آن‌ها می‌پردازیم.

1. توانایی‌های جسمی و ذهنی

سوارکاری ورزشی است که نیازمند آمادگی جسمی و تمرکز ذهنی بالاست. اگر سوارکار ذهن متمرکزی نداشته باشد یا از آمادگی جسمی کافی برخوردار نباشد، رسیدن به سطح دلخواه ممکن نخواهد بود. ذهن و بدن ارتباط مستقیمی با یکدیگر دارند و ضعف در هر یک، عملکرد کلی سوارکار را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

در حین سواری، بسیاری از حرکات و فرمان‌ها باید بارها تکرار شوند. یک ذهن آرام و متمرکز، همراه با بدنی آماده و منعطف، می‌تواند تأثیر چشمگیری بر کیفیت سواری داشته باشد. اگرچه آمادگی جسمانی مهم است، اما درک شرایط و ارسال فرامین مناسب به بدن نیز نقش کلیدی در بهبود عملکرد دارد.

2. یورتمه و چهارنعل صحیح

یک سوارکار باید با اصول صحیح حرکت بر روی اسب آشنا باشد و نحوه‌ی نشستن و ایستادن را به‌درستی رعایت کند.

یورتمه

برخی اسب‌ها به‌جای استفاده صحیح از پاهای خود برای تولید قدرت، از دست‌هایشان برای کشیدن بدن کمک می‌گیرند. درحالی‌که اسب باید بتواند با استفاده‌ی صحیح از پاهایش نیرو تولید کند. این امر تنها با قرارگیری صحیح پاها در زیر بدن امکان‌پذیر است.

در یورتمه، حرکت باید به‌صورت اریب (پای چپ و دست راست یا پای راست و دست چپ) انجام شود، به‌گونه‌ای که طول و ریتم هر اریب یکسان باشد. اگر این تعادل به‌هم بخورد، حرکت اسب از حالت طبیعی و زیبایی لازم خارج خواهد شد.

هنگام یورتمه، آن سمت از بدن اسب که به خط حصار (دیوار مانژ) نزدیک‌تر است، “سمت بیرونی” یا “خارج” نامیده می‌شود. دستی که در این سمت قرار دارد، “دست خارج” محسوب می‌شود. هنگام حرکت، سوارکار باید هنگام عقب رفتن دست خارج، بنشیند و هنگام حرکت رو به جلو آن، از زین بلند شود. این تکنیک باعث کاهش فشار بر دست خارج و کمک به حرکت صحیح اسب می‌شود.

3. تعادل و نوع نشست

تعادل، یکی از مهم‌ترین اصول در سوارکاری است. اگر بدن سوارکار با خط وسط اسب هماهنگ نباشد، تعادل بین آن‌ها مختل شده و فرامین نادرستی به اسب منتقل خواهد شد، که در نهایت از کیفیت سواری می‌کاهد.

در هنگام یورتمه، سر اسب باید در یک راستای مستقیم حرکت کند، بدون اینکه به چپ یا راست متمایل شود. همچنین، سوارکار باید دستان خود را در وضعیت متعادل و هم‌سطح نگه دارد. نشستن صحیح روی زین نیز بسیار مهم است؛ چراکه هرگونه ضربه‌ی نامناسب می‌تواند باعث شود اسب نتواند پاهایش را به‌درستی زیر بدن قرار دهد.

4. چهارنعل

چهارنعل، حرکتی سه‌ضربی است:

1. ابتدا یک پای عقب از زمین بلند می‌شود.

2. سپس اریب بین پای مخالف و دست موافق ضربه دوم را ایجاد می‌کند.

3. در نهایت، دست جلو مخالف بر زمین فرود می‌آید.

حرکت چهارنعل به راست: ابتدا پای چپ عقب حرکت را آغاز می‌کند، سپس یک اریب ایجاد می‌شود و در نهایت، دست راست جلو بر زمین قرار می‌گیرد.

حرکت چهارنعل به چپ: ابتدا پای راست عقب حرکت را شروع می‌کند، سپس یک اریب ایجاد می‌شود و در نهایت، دست چپ جلو روی زمین قرار می‌گیرد.

حفظ این ریتم به‌صورت صحیح و منظم، کلید اجرای یک حرکت چهارنعل زیبا و درست است.

نتیجه‌گیری

با رعایت این نکات و تمرین مداوم، سوارکاران می‌توانند سواری‌ای نرم‌تر و هماهنگ‌تر داشته باشند. الگوبرداری از سوارکاران حرفه‌ای و انجام تمرینات عملی مستمر، تأثیر چشمگیری در ارتقای مهارت‌ها و موفقیت در مسابقات درساژ خواهد داشت.