چگونه یک سواری بهتر در یورتمه و چهارنعل داشته باشیم

شاید بهتر بود این مقاله در قسمت دیگری از این وب سایت قرار میگرفت، اما چون هدفِ ما، بهبود در سواری و خصوصا ارتقایِ سطح توانایی سوارکاران برای حضور در مسابقات درساژ، و بطور خاص با فریزین هاست، این مطلب را در قسمت آموزشی فریزین قرار دادیم.

بسیاری از سوارکاران، در اکثر زمانهایی که در حالِ سواری هستند و یا در مطالعاتی که انجام میدهند، به بهبود شرایط و توانایی های فردیِ خود در این زمینه فکر میکنند. حقیقت اینست که بهبود توانایی های سوارکاران به عوامل متعددی بستگی دارد که ما تنها به گوشه ای از آن اشاره خواهیم کرد.

توانایی های جسمی و ذهنی

سوارکاری ورزشی ست که به توانایی جسمی و ذهنی بالایی احتیاج دارد. در صورتیکه یک سوارکار ذهنِ متمرکزی نداشته باشد و یا اینکه از آمادگیِ جسمی مناسب برخوردار نباشد، نمیتواند به آن سطح دلخواه خود نزدیک شود. ذهن و جسم، هردو، رابطه یِ مستقیم با یکدیگر دارند و عدم آمادگیِ یکی از این دو، در عملکرد سوارکاران تاثیر بسزایی خواهد داشت. 

در هنگام سواری، لازم است یک حرکت یا یک فرمان بارها و بارها تکرار شود. یک ذهن آرام که بتواند شرایط را بدرستی سنجیده و درک کند، در کنار جسمی که بتواند فرامین دریافتی را بارها و بارها اجرا کند، میتواند نتیجه یِ بهتری بهمراه داشته باشد. اگر از توانایی جسمی مناسبی برخوردار باشید اما ذهنِ خسته یِ شما نتواند شرایط را درک کند و فرامین مناسب را به جسمتان انتقال دهد تا با اسب به اشتراک بگذارید، در کاهش عملکرد و راندمان کاری شما تاثیرگذار خواهد بود (و بلعکس). 

یورتمه و چهارنعلِ صحیح

بجز موارد گفته شده، یک سوارکار باید بداند که شیوه یِ صحیح حرکت در اسب چگونه است، و سعی کند تا اصول سواری در نشستن و ایستادن را رعایت کند. 

ابتدا از یورتمه شروع میکنیم:

اسب های زیادی هستند که بجای استفاده از پاهای خود برای تولید قدرت در حرکت، از دستان خود برای کشیدن بدن استفاده میکنند. در حالیکه یک اسب باید به شکلی صحیح از پاهای خود برای تولید نیرو استفاده کرده و این موضوع با قرارگیریِ صحیح پاها با طول مناسب در زیر بدن، حاصل خواهد شد. همچنین، یک یورتمه یِ صحیح، یورتمه ای است که حرکت اریب پاها (پای چپ و دست راست | پای راست و دست چپ) با طول و ریتم یکسان باشد. اگر یک اریب طول بیشتری نسبت به اریب دیگر داشته باشد، تعادل در حرکت برقرار نمیشود و از زیبایی و درستی حرکت میکاهد. 

در هنگام یورتمه، آن قسمت از بدن اسب که در کنار خط حصار (فنس و دیوار مانژ) قرار میگیرد را قسمت بیرونی و یا خارج میگویند. دستی که در این سمت قرار دارد دست خارج نامیده میشود. این قسمت میتواند با توجه به موقعیت بدن اسب در سمت راست و یا در سمت چپ بدنِ آنها باشد. در هنگام یورتمه، زمانیکه دست خارج بسمت زیر بدن حرکت میکند، باید سوارکار نشست انجام دهد و زمانیکه دست خارج بسمت بیرون از بدن اسب و رو به جلو حرکت میکند، سوارکار باید از روی زین بلند شود. بدین شکل میتوان فشار را از روی دستِ خارج کم کرد و در این حالت اسب با شرایط بهتری اقدام به انتقال بدن خود و سوارکار مینماید.

باید اضافه کنیم که نوع نشست و تعادل در هنگام سواری بسیار اهمیت دارد. اگر زاویه بدن سوارکار با خط وسط یا مرکز اسب همراستا نباشد، تعادل بین سوار و اسب برقرار نمیشود و در نتیجه باعث میشود تا فرامین نادرستی به اسب منتقل شده و از کیفیت سواری میکاهد. ضمن اینکه دستِ جلو در یورتمه باید به شکلی گرفته شود که سرِ اسب بدون زاویه و چرخش به چپ یا راست، در یک خط مستقیم در حرکت باشد. دو دست سوارکار نیز باید در یک راستا و برابر باشند. دقت کنید که نوع نشست سوار بر روی زین باید همراه با ضربه ای باشد که اسب را مجاب کند تا از پاهای خود استفاده کرده و آنها را به زیر بدن با کشیدگی لازم قرار دهد.

در چهارنعل:

چهارنعل، یک حرکت 3 ضرب است؛ در ضرب اول، ابتدا یک پا از روی زمین بلند میشود، سپس یک اریب بین پای مخالف و دست موافق ضرب دوم را درست میکنند، و ضرب سوم دست جلوِ مخالف بر رویِ زمین فرود میآید. با توجه به نوع حرکت اسب به سمت راست و چپ، نوع حرکت و پایِ شروع کننده متفاوت خواهد بود.

در چهارنعل راست (گردش به راست): ابتدای پای چپ عقب شروع کننده است، سپس یک اریب، و در آخر دست جلو راست آخرین قسمتی ست که برروی زمین و بعنوان دست هدایتگر قرار میگیرد. 

در چهارنعل چپ (گردش به چپ): ابتدا پای راست شروع کننده یِ حرکت خواهد بود، سپس یک اریب، و در آخر دست چپ جلو بعنوان هدایتگر، آخرین قسمتی ست که برروی زمین قرار میگیرد. 

در حرکت چهارنعل نیز نیاز است تا این ریتم به شکلی صحیح تکرار شود تا شاهد حرکتی درست و چشم نواز باشیم. با رعایت مطالبی که به آن اشاره کردیم، و با تکراردر تمرینات عملی، و الگوبرداری از سوارکاران مطرح دنیا، میتوانید گام های بزرگی در این راستا بردارید.