رنگ اسب ها

رنگ بدن، یال و دم اسب‌ها عمدتاً به ساختار ژنتیکی آن‌ها وابسته است؛ در واقع به آلل‌های موجود در کروموزوم‌هایشان. این رنگ‌ها معمولاً از بدو تولد تا پایان عمر ثابت باقی می‌مانند. با این حال، برخی رنگ‌ها ممکن است با افزایش سن یا در دوران بلوغ دچار تغییر شوند. لازم به ذکر است که لکه‌های سفیدی که پس از جراحت روی بدن اسب ظاهر می‌شوند، جزء رنگ اصلی اسب محسوب نمی‌شوند.

رنگ‌های غیرقابل‌تغییر اسب‌ها به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

• رنگ‌های ساده (اصلی): سفید، سیاه، کرنگ، سمند، کهر

• رنگ‌های مخلوط: نیله، نیله ابرش، قره‌نیله، نیله‌گلگون، نیله‌روشن، ابرش، شرابی، گلرنگ‌ابرش

• رنگ‌های مرکب: کهر ابلق، سیاه ابلق

جالب است بدانید که عمر خیام در کتاب نوروزنامه، فهرستی از نام‌های رنگ اسب‌ها را ثبت کرده که از غنای واژگان کهن فارسی در این زمینه حکایت دارد. برخی از این نام‌ها عبارت‌اند از: الوس‌چرمه، سرخ‌چرمه، تازی‌چرمه، خنگ، بادخنگ، مگس‌خنگ، سبزخنگ، پیسه کمیت، کمیت، شبدیز، خورشید، گور سرخ، زردرخش، سیارخش، خرماگون، چشینه، شولک، پیسه، ابرگون، خاک‌رنگ، دیزه، بهگون، میگون، بادروی، گلگون، ارغون، بهارگون، آبگون، نیلگون، ابرکاس، باوبار، سپیدزرده، بورسار، بنفشه‌گون، ادس، زاغ‌چشم، سبزپوست، سیمگون، ابلق، سپید، سمند.

در گذر زمان، واژگان جدیدی نیز از زبان‌های دیگر وارد فارسی شده‌اند. امروزه رنگ‌های اسب علاوه بر نام‌گذاری سنتی، بر پایه‌ی علم ژنتیک نیز تحلیل و دسته‌بندی می‌شوند.

رنگ سیاه

رنگ سیاه یکی از رنگ‌های ساده و خالص در اسب‌هاست که کل سطح بدن حیوان با موهای تیره و سیاه پوشیده می‌شود. این رنگ در گونه‌های مختلف می‌تواند به شکل‌های زیر ظاهر شود:

• سیاه خالص

• سیاه مات

• سیاه براق

• سیاه کثیف (که در آن برخی نقاط بدن به قرمز متمایل می‌شوند)

رنگ سیاه اغلب باعث می‌شود اسب در ظاهر قدرتمندتر و پرصلابت‌تر دیده شود.