دو سیلمی سه رقمیِ جدید در کشور آمریکا

Gurbe 548

خوربه 548 با نام قبلیِ Hilbrân fan North Ster Ster (Wybren 464 x Sipke 450) در مزرعه لانا و مگان مارکی به دنیا آمد و اکنون متعلق به راجر و دانا هارتل از کراس‌ویل، تنسی است. این نریان هفت ساله از لاینِ مادری 2 و از یک مادر با مقام مدل بدنیا آمده است. پدرِ این سیلمی، دیگر سیلمیِ سه رقمی بنامِ Wybren 464 (Feike 395 x Wicher 334) است که او نیز توسط خانواده مارکی تولید شده و در سال 2011 موفق شد در این کشور به مقام سیلمی دست یابد. خوربه 548، اولین کره از ویبرن 464 است که به مقام سیلمی دست میابد.

خوربه 548 توانست در آزمون زیر زین امتیاز 75، در آزمون کالسکه امتیاز 80 و در آزمون کالسکه نمایشی امتیازِ 78 را کسب نماید. این سیلمی با جثه ای بزرگ و پاهای بلند، ساختاری صحیح و سه حرکت پایه‌ای خوب دارد. گام و یورتمه او وسیع و موزون هستند و پای عقبی او به اندازه کافی توان حمل دارد، اما می‌تواند انعطاف بیشتری در استفاده از بدن خود نشان دهد

Sepke 549

سپکه ۵۴۹ AAA با چهار سال سن، در هلند با نام Sepke van de Meerbos Ster (Tiede 501 x Bikkel 470) متولد شد و پرورش‌دهنده آن مارتین دریسن از ارپ بوده است. این اسب اکنون متعلق به لیزا و کای زیلسترا از کوکسویل، میشیگان است. این نریان توسط تیمِ هلندیِ ما به کشورِ آمریکا معرفی و فروخته شد. مادر سپکه، Anke fan Meren-State Ster (Bikkel 470 x Tsjalle 454) از خط نژادی ۵۰ است.

سپکه ۵۴۹ که هنوز جوان است، در آزمون زین ۷۵ امتیاز، و در آزمون‌های کالسکه و کالسکه یِ نمایشی هر کدام ۸۲ امتیاز کسب کرد.

او دارای ظاهری برجسته است، حرکات او رو به بالا و همراه با خمیدگی مناسب در پای عقبی است. همچنین لحظه‌ای شناور و طولانی در حرکت دارد و پای جلوی خود را به زیبایی بلند می‌کند.

پیت برگسما و الن فن گستل، که از طرف کمیته یِ ارزیابی کی.اف.پی.اس، آزمون او را ارزیابی کردند، نتیجه گرفتند که سپکه ۵۴۹ در کالسکه توانایی بالایی دارد و در کالسکه یِ نماشی، توانایی بسیار زیادی نشان می‌دهد.

بعد از 10 سال در کشورِ آمریکا اتفاق افتاد

در طولِ سال گذشته، هیئت داوران کی.اف.پی.اس بارها به آمریکا سفر کردن تا نریان های شرکت کننده در آزمون انتخابی سیلمی ها را مورد ارزیابی قرار دهند. در نهایت و بعد سپری شدن مراحل مختلف، این دو نریان موفق شدند به مقام سیلمی دست یابند.

این موفقیت برای پرورش‌دهندگان اسب‌های فریزیان در آمریکای شمالی بسیار حائز اهمیت است، زیرا آخرین باری که آنها موفق به پذیرش یک اسب نر تأیید شده در خاک خود شدند، ده سال پیش بود.